و این ژلوفن نهفته در موسیقی!
شاید آرامش 8 ماه اخیرمو مدیون این آهنگ باشم...انیمیشن Corpse Bride،صحنه ای که ویکتور با امیلی پیانو میزنه...
اولش یه حس غمگین و ناامیدگونه ای داره...کم کم یه آرامش و شادی خاصی واردش میشه و ته این جدال صدای خنده ی شیرین هلنا کارتره که میگه Pardon my enthusiasm.
و جانی دپ م با صدای مخمورش میگه I like your enthusiasm !
خیلی از آهنگا بودن که این حس آرامشو برام داشته باشن،ولی تاریخ مصرفشون نهایتن دو هفته بود!بعد اون دیگه حس دلزدگی نسبت بهش پیدا میکردم...نمیدونم این لعنتی چی داره که هردفعه آرامش بیشتری بهم تزریق میکنه!
در توصیف اینکه چقدر این آهنگ برام قابل پرستشه عاجزم!حتی به دنی الفمن نازنین هم بابت آهنگسازیش احساس دین میکنم...
این آدم فوق العاده س...هر فیلمی که موزیکش تحسین برانگیز بوده برام کار دنی الفمنه...کابوس قبل از کریسمس،اسلیپی هالو،کارخونه شکلات سازی..
دوسش داشته باشید!:)
پ.ن :ساعت 8ونیم شب بعد از کلاسم داشتم به سمت مقصدی نامعلوم قدم میزدم تا خانواده از شر ترافیک رهایی پیدا کنن و بیان دنبالم...یه مرد بلندقدی با موهای جوگندمی پریشون،که یه کت تک تنش بود با یه کلاه کج...و دور وبر 30-35 میزد ازم یه آدرس پرسید...منم که در زمینه آدرس دادن داغووون...گفتم ببخشید نمیدونم!یدفعه ای برگشت گفت :وای خانوم چقد چهره شما فوق العادس..برای کار طنز عالیه...حتمن برین جایی و تست بدین!
اگه هرکس دیگه ای بود شاید پوکرفیس نگاه میکردم و به عقلش شک میکردم و رد میشدم ولی انقد موقر و متین بود که فقط تونستم بگم مرسی لطف دارین!اونم گفت : نه جدی میگم!چهرتون برای کار طنز خیلی جواب میده...تا حالا کسی بهتون گفته بود؟!اگه کار بدین حتمن میگیره...منم در نهایت تشکر کردم و این حرفا!!
برای مامانم که تعریف کردم بهم گفت:گفته بودم این عینک گرده رو میزنی شبیه خنگا میشی که!...از دیروز هی میرم جلو آینه فک میکنم واقعا من شبیه دلقکام؟!...
پ.ن 2 : میشه یکی به من بگه تو فیلم فروشنده، یه پیرمردی که با یه سیلی پس میفته چجوری با پای زخمی از اون همه پله دویده و فرار کرده و هیچکودوم از همسایه هام نتونستن بگیرنش؟..چرا انقدر این فیلم برای من غیرقابل درکه؟...