لعنت به این دیدار،لعنت به این دیوار،لعنت به این آوار...من زیر آوارم...

بچه که بودم یه کارتون خمیری بود که خیلی دوسش داشتم...اسمش"سام آتش نشان" بود.

سام همیشه بود...همه جا بود...هرکی که کمک میخواست سام کنارش بود...یه عالمه خطر دور و برش پرسه میزد...ولی همیشه،ته همه ی اتفاقای کوچیک و بزرگ یه لبخند گنده رو لباش بود.

هیچوقت نمیشد که سام نباشه..که سام بره زیر آوار و برنگرده.

کاش تو دنیای کارتونامون میموندیم!...

من از دنیای آدم بزرگا میترسم...

MasiRika
کمی‌ از «منـ»ی که دوست داشتم باشم...
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان