تو یه وبلاگی یه پسر همجنسگرا از عشقی که خودش و‌پسر دیگه ای به هم داشتن نوشته بود،یه دختری کامنت گذاشت و‌با لحن زننده ای تحقیرش کرد و نوشت تو و‌ امثال تو چندش آورین...حیوونائم با همجنس خودشون نمیمونن،از دیدنت حالت تهوع بهم دست میده.

پسره جواب داده بود:کجای کار میلنگه؟

اینکه من با وجود یه انسان دیگه آرامش گرفتم،یا اینکه تو از دیدن آرامش یه انسان دیگه اینطوری منزجر و عصبی شدی؟

فکر کردم به اینکه از کی یادمون رفته سوای هر جنسیتی که داریم انسانیم؟

+

واسه کندن از این برزخ گریزی غیر دنیا نیست...نمی دونم ولی شاید بهشت اندازه ما نیست