واقعن درد داره!!

اینکه با این همه محدودیت پوشش پاشی بری المپیک..

با شال کیپ شده و هدبند و ساق دست و بلوز بلندوآستین دار و شلوار تا نوک پا پارو بزنی..

بودجه م نداشته باشن واست لباس ضد آب بخرن که موقع پارو زدن آب نپاشه بهت ، دوبرابر وزن خودت لباسات سنگین شه..

اونوقت به فرد بسیار محترمی بیاد بهت بگه : وقتی با پوششت آرمان های اسلامو پایین بیاری بایدم انتظار باخت داشته باشی!!!

به معنای واقعی به آدم اثبات میکنن که : یه احمق، تو هر قرنی ، مجهز به پیشرفته ترین تکونولوژی روز دنیا هم که باشه بازهم یک احمقه!!!

انقدر خواهر مایکل جکسون با عجز و التماس برای بوی کوچشون و محلشون تو تهران ابراز دلتنگی میکنه که دلم میخواد برم یقه ی هرکی به این طفل معصوم پاسپورت نمیده رو بگیرم

زل بزنم تو چشاش،بگم :

بی عاطفه ی بی احساس!!

چجوری دلت میاد نذاری شب عیدی این دختر بدبختمون برگرده خونشون؟!

پ.ن : یکم زودتر اعتراف میکرد که هموطن خودمونه حداقل همونموقع که مایکل جان پرواز ملکوتی کردن تو قطعه هنرمندان بهشت زهرا یه وجب قبر واسش کنار میذاشتیم...!

پ.ن 2 : واقعن این غرب جنایتکار همه ی سرمایه های ملی فرهنگیمونو چپاول کرده!!... ^^

پ.ن3: #اندی_تهران

کسی تا حالا از علاقه ی زیاد به کسی نمرده....مرده؟! :)

مرنجان دلم را

که این مرغ وحشی.... ز بامی که برخاست...

مشکل نشیند...

و در اکثریت موارد مشاهده شده که کلن دیگر ننشیند!

فلذا!!

آزار نداری که...مرنجان دیگه...

پ.ن : آیا اینکه بین سه تا از فرندلی ترین دوستام،رابطم تو همین ماه با دوتاشون شتک و پتک شده...دلیل محکمه پسندیه برای اینکه متقاعد شم اخلاقم شدیدن داگی فرمه؟!؟

پ.ن 2 : یک سوم باقیمونده ی من!میدونم که میخونی!لاو یو بیبی که کما فی السابق تحملم میکنی!*_*

یه سندرمی هس

به اسم سندرم "عکس دونفره ای که خودم خوب افتادمو بذارم رو پروفایلم!"!!!

که در یافته های ژنتیکی به این نتیجه رسیدن که عده ی کثیری از مردم به این سندرم مبتلان!!

مثال قابل لمسشم برادر من!!

شروع تبلور این سندرم هم روز ولنتاین بود!که پستی بلندبالا تو اینستاش گذاشته بود راجب اینکه عشق میتونه خواهری باشه که.....درکل متن بسیاااااار تاثیر گذاری بود!

ولی برای من چیزی که قابل توجه بود عکس پستش بود که دگرگونم کرد!عکس دونفرمون تو دوران راهنمایی من!

اصن هردختری حق داره عکسای یه دوره از زندگیشو یه گالن بنزین بریزه روش آتیشش بزنه نیست و نابودش کنه!

این دوران نیز تجمع هرگونه خصوصیت بدی در من بود!!سیبیل....جوش..پف کردن دماغ و غیره!!

حالا اینا به کنار!!!امروز صبح با نیش باز بهم گفت :عکس دوتایی دیروزمونو گذاشتم رو پروفایل تلگرامم!!! :"))))))

-کودوم عکس؟! =O

-همونی که لوچ افتاده بودی!=))))))))))

خب آزار داری داداش من؟!این چه حرکت شنیعیه؟!!؟این چه بازیه سیاهیه که با روح و روان من انجام میدی؟!؟!

ینی واقعن لازم بود عکسی که من توش فقط بصورت چارتا مژه به همراه نیش باز حضور دارمو شبیه راهبه های مسیحی نورانی افتادمو بذاری رو پروفایلت که هم کنتکتات ببینن هم من بی حیثیت شم؟!

عآیا این زندگیه!؟عایا الان مرگ هم قادره تسلی بخش خاطر من باشه؟!؟!

یه دوستی داشتم که دیگه ته این سندرم بود!به شکل فجیع!!!!هروقت نگام به عکس تلگرامش میفتاد با عکس دو نفره ی جدیدی از خودمون مواجه میشدم!!

ورمیداشت با فتوشاپ بینیشو مث جلو کفش مردونه میداد بالا چک و چونه شم زاویه دار میکرد،بعد نکته جالب توجه اینجا بود که با این همه تفاسیر تهش میزد خودشو محو میکرد!!!بعد من بسان اورانگوتان نواحی مرطوب کالاهاری تو عکس نمود پیدا میکردم!!

خب نکنین ازینکارا!!!

پ.ن :دوستان عزیز!!

قبل اینکه عکس دونفره با کسی بذارین عااااااجزانه ازتون خواهش میکنم به قیافه نفر دوم هم توجه کنین که شبیه کپک پلاسمودیومی نیفتاده باشه!!

مرسی اه!!!

در قریب به اکثریت مواقع وقتی گشنم میشد و در یخچالو وا میکردم ، در پی خالی بودن همیشگیش عده ای زامبی که اونجا سکونت گزیده بودن میفتادن رو سرم!!

و منو با نگاه متعجب گونه که میدیدن خودشون فرار میکردن!

اونوقت گشنه و نالان میرفتم سمت کشوی آشپزخونه که بعضی وقتا دری به تخته میخورد و توش یه بیسکوییتی رویت میشد!!

بعد با هزار امید و آمال کشوی اولو که میکشیدم بیرون میدیدم یک جفت عنکبوت خوشحال مشغول صرف عصرونه هستن و جوری نگام میکنن که انگار بنده بدموقع مزاحم حریم شخصیشون شدم!

یکیشونم وقتی قیافه قحطی زده منو میبینه دلش به حالم میسوخته و میگفته :بمیرم برات الهی....آبجی بیا یه لقمه پشه هس...همونو دور هم میخوریم دورت بگردم...

منم که تعارفـــــــــــی...به حال خود وا میداشتمشون و میرفتم سراغ کشوی بعدی که اون ته مه آ چشم دلم به یک عدد ساقه طلایی نصفه که مال یه شرکت بی نام و نشونه(دیگه خودتون میدونین هرساقه طلایی ای غیر مینو چه مزه ای میده!!) روشن میشه...

اونوقته که پاکت شیرو میفشارم و چندقطره ی باقیموندشو میچلونم تو لیوانم و میرم تو اتاقم که میلش کنم...

و اونجاس که تازه متوجه به شدت نم دار بودن بیسکوییتا میشم و تصمیم میگیرم تا شامو با آب معدنی بگذرونم!!

همه ی این مقدمه چینیای بلندبالارو کردم که بگم...به محض اینکه تصمیم به رژیم گرفتم کشوها پر ز بیسکوییت.....یخچال لبریز از شیر و آبمیوه و خوراکی..و فریزر مملو از بستنی شده.....اینم امروز تو کشو پیدا کردم و اشک ها برای دل ماتم زده م ریختم!!!...هیس فندقی محبوب من!

پ.ن :شروع دوباره ی رژیم گرفتنم خیلی محیرالوقوع بود..انقد که موقع درس خوندن یه جا ساکنم تصور کردم همینجوری که ادامه بدم و بی رژیم روزگار بگذورنم جوری اضافه وزن پیدا میکنم که روز کنکورم  باید بصورت یه توپ غلتان در مجامع حاضر بشم!

چه بسا تو راه آزمونم بترکم و زحماتم بی ثمر بمونه!

مسعود ده نمکی هروقت میخواد فیلمنامه ی جدید بنویسه اول فیلنامه ی اخراجیارو وا میکنه جلوش...

یه دور دیگه میخوندش ،

هرجا که حس خنده بهش دست دادو هایلایت میکنه کپی پیستش میکنه رو کاغذ سفید...

بعد دور و برش دیالوگ جدید مینویسه!!